Sinds juli van dit jaar is in Duitsland het Entgelttransparenzgesetz (vertaald: transparentiewet salarissen) van kracht. Deze wet beoogt een gelijke beloning voor mannen en vrouwen. Deze nieuwe wet verleent individuele werknemers het recht om informatie over de salarissen van vergelijkbare groepen van werknemers op te vragen. De wetgever reageert daarmee op de zogenaamde „gender pay gap“, dus op de ongelijke beloning van mannen en vrouwen. In 2016 verdienden rond 21 procent van de vrouwen minder dan mannen die een vergelijkbare functie bekleedden (bron: Statistisches Bundesamt).
In de praktijk werpt het Entgelttransparenzgesetz nogal wat juridische vragen op. In de praktijk bestaan er drempels voor werknemers om hun individuele recht op informatie te bewerkstelligen.
Zo verleent het Entgelttransparenzgesetz weliswaar aan de individuele werknemer het recht om informatie op te eisen over het salaris van collega’s die dezelfde of gelijkwaardige werkzaamheden verrichten. Echter, de wet richt zich uitsluitend op bedrijven met meer dan 200 werknemers.
Om zijn individuele recht op informatie uit te oefenen moet de werknemer zijn verzoek in tekstvorm bij de ondernemingsraad of aan de werknemer aandragen en daarbij een gelijke of gelijkwaardige functie benoemen, waarop de informatie betrekking moet hebben. Vervolgens moet hiervoor binnen het bedrijf een “benchmark groep” worden gevormd. In de praktijk zal dit in veel bedrijven amper mogelijk zijn. Zo wordt het salaris – met name bij leidinggevenden – vaak individueel overeengekomen.
Voor de berekening van de benchmarkgroep niet de gemiddelde waarde genomen, maar de statistische mediaan. Deze is, volgens veel advocaten, ongeschikt om een ongelijke behandeling vast te kunnen stellen. Wel is het voor ondernemingen zinvol om de effecten van het Entgelttransparenzgesetz voor het bedrijf te analyseren en eventuele risico’s in te schatten.
Heeft u vragen met betrekking tot de het Duitse arbeidsrecht? Neem contact op met een van onze Nederlandstalige advocaten.
Tweet